Sıkılıyor İçim...

Sıkılıyor içim

Yüzüm gülse de umutlu, mutlu görünsem de sıkılıyorum

Kaçmak istiyorum her şeyden

Bazen uzaklaşmak kaçmak kaçmak

Sonra dur diyorum çocuğun ne olacak?

Güzel gözlü güleç yüzlü tombişim benim

Onu görünce gidiyor sıkıntılarım

Dünyadaki tüm sevincim, umudum, dünyayla bağım o benim

O yokken yine daralıyor, sıkılıyor içim

Yalnızlığımda, sıkıntımda boğulup gideceğim sanırım

Her şey bir gün yoluna girecek mi?

Eski günler gelmese de yine güneşli günler gelecek mi?

Yolumuzda, önümüzde duran taşları eritecek mi güneş?

Yoksa sadece soğuyan içimizi mi ısıtacak?

Umut verecek ve kaybolacak mı yeniden?

Beterin de beteri var sabret diyorum sabrediyorum elimden bir şey gelmiyor başka

Ama sıkılıyor içim

Bazen, bazen öyle sıkılıyor ki kusmak geliyor içimden

Kusup rahatlamak, ölesiye sıkıntılarım bitene kadar kusmak

Rahatlar belki içim, rahatlarım yine eskisi gibi

Rahatlarım ama bu sefer çok farklı olacak

Unutmayacağım hiçbir şeyi,

Yapılan iyilikleri, nankörlükleri unutmayacağım

Kötü günlerime sebep olanları da unutmayacağım

Hala umudum var güneşli günler gelecek

Doğacak üzerimize

İçimde kalan son bir güçle sarılacağım hayata, son kez savaşacağım

Bu kez çok farklı olacak her şey

Büyümüş bir şekilde büyük umutlarla nefes alacağım artık

Az kaldı biliyorum çok az

Bekle beni yeni hayat...